Er circuleert een foto van mij op het internet. Die foto kwetst mij. Er staat ook bij dat ik uit een gezin van armoezaaiers kom.
Te dom, te lui, te dik, ongewenst. Dat is het enige wat ik thuis hoor.
Kinderrechten gelden voor alle minderjarigen: jongen of meisje, blank of zwart, rijk of arm. Discrimineren mag niet, ook niet op basis van afkomst, geaardheid, leeftijd, handicap of geloof.
De gemeente belooft ons al jaren een grotere sociale woning. Ondertussen woon ik met mijn drie broers en zussen en mijn ouders in een oud beschimmeld huis met maar twee slaapkamers.
Rustan en ik zijn al vrienden sinds de kleuterklas. Nu hij 14 is moet hij ineens met zijn ouders terug naar Tsjetsjenië.
Het plukseizoen op onze fruitkwekerij is weer begonnen. Ik werk graag mee met al die jobstudenten. Maar dat schijnt nu niet te mogen. Te jong. Komaan, ik wil het toch zelf!?
Nu we een goeddraaiende leerlingenraad hebben, kunnen we op school eindelijk onze mening kwijt over wat er hier allemaal gebeurt.
Ze hebben me samen met mijn vrienden weggejaagd van het speelplein. Ze zegden dat we te druk zouden zijn voor de kleintjes. Maar er is nergens in de buurt een plaats waar wij kunnen rondhangen.
